ამ ფილმს ყველაფერი აქვს, რომ მაყურებლის ცხოველი ინტერესი დაიმსახუროს: ჰოლივუდთან გაშინაურებული თემურ ბეკმამეტოვი (პროდიუსერის რანგში), რევაზ გაბრიაძის ვაჟი, ლევან გაბრიაძე (რეჟისორის რანგში), ლჲუკ ბესონის ჟანა დ’არკი - მშვენიერი მილა იოვოვიჩი და აუდიტორიის მდედრობით ნაწილში მეტად პოპულარული კონსტანტინ ხაბენსკი (ვარსკვლავების რანგში).
ამასთან ეს შემადგენლობა მკაფიოდ განსაზღვრავს მოლოდინებსაც: მკაფიო სქემაზე აგებული რომანტიკული კომედია, კომერციული გათვლა არა მარტო რუსულ, არამედ - საერთაშორისო ბაზარზეც, აქედან გამომდინარე - შესაბამი ხარისხის სტანდარტიც.
და უნდა ითქვას, რომ ამ თვალსაზრისით ფილმი იმედგაცრუებას არ იწვევს. ეს არის საკმაოდ სასიამოვნო, მხიარული ფილმი სიყვარულზე გაუგებრობების კასკადით და ბედნიერი დასასრულით.
მაგრამ თავს იჩენს სხვა პრობლემა - ვერა და ვერ შევძელი „ფეოლას“ ჩრდილისგან განთავისუფლება (ალბათ იგივე პრობლემის წინაშე აღმოჩნდება ნებისმიერი ქართველი მაყურებელი). რაც არ უნდა ამტკიცონ ფილმის ავტორებმა, რომ ეს სრულიად განსხვავებული სცენარია, ჩრდილს ვერ გაექცევი, ის ხომ ადამიანის ნების გარეშე ჩნდება და თვითშთაგონებას არ ექვემდებარება.
სცენარი კი მართლაც განსხვავებულია - ახალგაზრდა ფეოლას ისტორია რომანტიკული სიყვარულის ჩარჩოშია ჩასმული; მაგრამ გამოგიტყდებით, უპირობოდ მომეწონა მხოლოდ ფეხბურთის სცენები ვირტუოზული ტრიუკებით და ჩამთრევი დინამიკით. დანარჩენი... მეტ-ნაკლებად. რაც შედარებით კარგია - „ფეოლაა“, მაგრამ იპოლიტე ხვიჩიასთან შედარებას ხაბენსკი ვერაფრით უძლებს; ჩარჩო კი - ერთ სცენაში გადაღებული რომანტიკული სიყვარულის ისტორია, „უსიძეო ქორწილის“ ნაძალადევი კადრები - აშკარად სუსტია.
მაგრამ ფილმს აქვს ერთი დიდი პლიუსი - მასზე შეგიძლიათ თამამად წახვიდეთ ოჯახთან, მცირეწლოვან შვილებთან ერთად იმის გარანტიით, რომ მათთვის არც თვალებზე მოგიწევთ ხელის აფარება და არც ყურებზე. პოპკორნი კი მხოლოდ დამატებით გემოვნებით სიამოვნებას თუ შემატებს ეკრანულ სანახაობას.
No comments:
Post a Comment